I Chełmski Półmaraton „z Duchem Bieluchem”

Biały miś

Herb Ziemi Chełmskiej. Rys. Eljasz Radzikowski

W czasach, gdy większość ziem pomiędzy Odrą a Bugiem porastały puszcze, gdy zamiast miast istniały grody a w świątyniach czczono Świętowita, w kredowej jaskini na Chełmskim Wzgórzu, pod trzema potężnymi dębami mieszkał niedźwiedź. Nie był to zwykły, średniej wielkości misiek, ale olbrzymi, biały król puszczy będący postrachem żyjących w okolicy ludzi. Pewnego dnia ludzie ci, przełamawszy swój strach przybyli pod jaskinię. Pod nieobecność niedźwiedzia zbudowali świątynię i rozniecili święty ogień. Gdy wrócił niedźwiedź ujrzał najpierw świątynie a zobaczywszy święty ogień umknął zaraz do swojej jaskini. Od tego czasu duch niedźwiedzia zwany Duchem Bieluchem strzegł kredowych labiryntów, świętego ognia i całej okolicy. Będąc duchem łagodnym i przyjaznym ludziom pomagał im wyjść z podziemi oświetlając drogę swoim białym futrem. Gdy jednak trafił na ludzi podłych, o nieczystych intencjach potrafił ich zwodzić tak, że gdy weszli do jaskini nigdy już z niej nie wyszli. Miejscowa ludność mająca w serdecznej pamięci Ducha Bielucha i wdzięczna za protekcję uznała go symbolem Chełma. Herbem miasta jest po dziś dzień potężny biały niedźwiedź stojący pośród trzech wielkich dębów.

Bieg

Autor zdjęcia: Piotr Błaszczuk (fotochelm.net)

Oj pagórkowato, oj wieje trochę, oj szkoda, że trasa bez atestu. Ale są i pozytywy: jest raczej chłodno i mocnych konkurentów jest chyba niewielu. Na życiówkę nie ma co ostrzyć zębów ale może uda się zająć wysokie miejsce. Byłoby to tym bardziej miłe, że do Chełma mam spory sentyment: jest to miasto, w którym żyje cześć mojej rodziny, w którym młodość spędziła moja mama i w którym żyła moja świętej pamięci babcia od czasu, gdy uciekła przed banderowcami z Wołynia. Dobrze by było nabiegać tu coś fajnego. Takie myśli miałem idąc w niedzielny poranek do chełmskiego MOSiR-u po odbiór pakietu startowego.

Ruszyliśmy z piętnastominutowym poślizgiem. Start jak to start: nerwówka, tętno ponad sto pomimo, że jeszcze nie ruszyliśmy. Koncentracja. Nie mam ochoty biec, bo wiem, że wiąże się to z dłuższym przebywaniem daleko poza strefą komfortu. Ale walczyć chcę. Ustawiłem się kulturalnie w drugiej linii zawodników. Uszykowałem energetyczną składankę muzyczną i włączyłem losowy wybór utworów. Niech to już się zacznie.

Początek: lekki zbieg potem wspinaczka w kierunku późnobarokowej Bazyliki Narodzenia Najświętszej Marii Panny – świątyni na górce. To jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków Chełma. Początek tak jak przypuszczałem jest pagórkowaty. Góra- dół, góra - dół. Biegniemy przez centrum miasta. Doszedłem paru chłopaków, z początkowej 8 pozycji awansuję na 4, potem 3. Wyprzedziłem kilka twarzy znanych mi z biegów w województwie. Kiedyś z nimi przegrywałem. Nie za szybko biegnę? Ambit pokazuje 3:50-3:55. No nie za szybko przecież. Może się zarżnę w drugiej połowie trasy, ale ryzyk-fizyk. Wkraczamy na ścieżkę rowerową i biegniemy nią na południe, w stronę Zalewu „Żółtańce”.

Poza miastem biegnie się fajnie, jest płasko, wygodnie, wiatr lekko dmucha. Pogoda jest raczej pochmurna i kibice są rzadkością. Koło 6 czy 7 kilometra dogoniłem i wyprzedziłem drugiego. Nie przywykłem, by w biegu ulicznym biec na drugiej pozycji, czuję się trochę jak profanator, ale staram się tego nie roztrząsać. Nie oglądać się za siebie, nie stresować konkurencją, po prostu biec swoje. Wsłuchać się w samopoczucie i w muzykę. Przebierać nogami, niech czas i kilometry zlecą jak najszybciej. W oddali przed sobą widzę pierwszego. Oddalił się już znacznie i oddala coraz bardziej. Ten jest szybki, nie mam szans by go dojść. Zaczynam się martwić nieco bardziej gdy znika mi z oczu, bo biegnę ścieżką po jakichś bezludnych peryferiach i boję się, że w końcu pomylę gdzieś drogę. Na szczęście na każdym skrzyżowaniu stoją ludzie z obsługi i kierują we właściwą stronę. Na razie jest dobrze.

Dobiegłem do zalewu. Podłoże momentami przestaje być twarde, przez chwilę biegnę gruntową drogą nad wodą. Wędkarze siedzący z kijami w rękach z zainteresowaniem przyglądają się zdyszanemu człowiekowi przemykającemu za ich plecami. Pędzi nie wiadomo po co i dokąd. Jakaś taka egzotyka, spotkanie dwóch światów. 10 kilometr, znowu ulica i lekkie podbiegi. Minimalnie zwalniam. Nawrotka w stronę Chełma, w oddali widać wieże Bazyliki. Jak to dobrze, że już półmetek. Kusi mnie, by na zakrętach obejrzeć się za siebie, ale bronię się przed tym jak mogę. A nóż zobaczę, że konkurencja jest blisko, ciśnienie mi skoczy, po co mi to. Gdzieś na 12 kilometrze, przed wsią Pokrówka ktoś trąbi z mijającego mnie samochodu. Wujek! Ale miło, przyjechał kibicować. Będzie czekał na mnie na mecie. Odbijamy na chwilę na południowy wschód, biegniemy przez wieś i znowu w stronę Chełma. 

Autor zdjęcia: Piotr Błaszczuk (fotochelm.net)

Około 17 kilometra. Końcówka, dla mnie najcięższy moment biegu. Na otwartej przestrzeni wiatr wieje od czoła a teren wznosi się lekko pod górę. Walczę z tym jak mogę, ale tempo spada do 4:10-4:15. Słabo jest, pocieszam się tylko, że konkurencja też cierpi. W mieście, już tak blisko mety, dalej są górki. Gdzieś na 18-19 kilometrze dzieje się to czego się obawiałem: łyka mnie konkurent. A niech to, wiedziałem, że nie może być tak pięknie. Teraz już oglądam się za siebie. Nie ma nikogo, łyknął mnie jeden, ale dobrze, że tylko jeden a nie cały „tramwaj”. To by dopiero była kaszanka – biec jako drugi i być łykniętym przez trzech na dwa kilometry przed metą. Już uspokajam się psychicznie i kończę ostatnie kilometry. Ostatni zakręt i widać dmuchany baner mety przed MOSiR-em. Przyśpieszam, wbiegam rozpromieniony. Na szyję wkładają mi biały medal z niedźwiedziem, chyba gipsowy; do ręki dają wodę i piwo ciemne „Magnus” z browaru Jagiełło. Gratuluję zdyszanym konkurentom. Pierwszy, Łukasz Kutryn z Biszczy pobiegł w 1:16:03, dołożył mi ponad 5 minut. Drugi, ten, który mnie wziął na końcówce to Jacek Rekiel z Lublina. Nabiegał 1:21:10. Ja byłem na mecie 24 sekundy później (1:21:34). Na szczęście dla mnie dwaj pierwsi są młodsi stąd jestem 3 OPEN i 1 w kategorii wiekowej M 36-49. Czwarty zawodnik a pierwszy Chełmianin przybiegł z czasem 1:22:29. Bieg ukończyło 228 zawodników.

Ogólnie wyjazd uważam za bardzo udany. Miło mi się biegło w Chełmie, w dużym stopniu z powodów sentymentalnych. Czas na kolana nie powala, ale cieszą zajęte miejsca. Przydałaby się na przyszłość atestacja trasy. Jedyne co mi się nie spodobało to przyśpieszenie zakończenia. Według regulaminu miało być o 13:30, więc przybiegłem, wziąłem prysznic i przekonany, że mam jeszcze ponad godzinę poszedłem do Bazyliki na niedzielny „churching”. Wracam na 13:30 a tu już prawie po zakończeniu, puchary rozdane tylko losują ostatnie nagrody. Niemile mnie na koniec zaskoczyli. Ale to szczegół, w sumie impreza wyszła fajna. Jak na debiut udała się świetnie.

Użyty sprzęt:

Buty Columbia Ravenous Lite

Skarpetki biegowe Kalenji

Krótkie legginsy biegowe Kalenji

Koszulka biegowa z UTMB

Pulsometr Suunto Ambit Silver HR

MP 3 Player Sansa Clip 8GB

Buff